അങ്ങനെ, ഇങ്ങനെയാണ്. അങ്ങിനെ, ഇങ്ങിനെ അല്ല.
വ്യത്യസ്തമാണ്, വ്യത്യസ്ഥമല്ല. ചെലവാ‍ണ്, ചിലവല്ല്ല്ല.
മനസ്സും തപസ്സുമാണ്. മനസും തപസുമല്ല.
താത്പര്യമാണ്, താല്പര്യമല്ല. ഉത്പത്തിയാണ്, ഉല്പത്തിയല്ല.
തത്ത്വവും മഹത്ത്വവുമാകുമ്പോള് സ്ത്രീത്വവും മനുഷ്യത്വവുമാകുന്നു.
എന്നാല് അടിമത്തവും മടയത്തവും വിഡ്ഢിത്തവുമൊക്കെയാണ്.
വാത്മീകിയാണ്, വാല്‍മീകിയല്ല. എന്നാല് പ്രഗല്‍ഭനാണ്, പ്രഗത്ഭനല്ല.
സ്രഷ്ടാവാണ് സൃഷ്ടാവല്ല. എന്നാല് ബൃഹത്താണ്, ബ്രഹത്തല്ല.
യാദൃച്ഛികമാണ്, യാദൃശ്ചികമല്ല. എന്നാല് പ്രായശ്ചിത്തമാണ്, പ്രായച്ഛിത്തമല്ല.
പിടിക്കുകയും അടിക്കുകയുമാണ്. പിടിയ്ക്കുകയും അടിയ്ക്കുകയുമല്ല.
അടുത്തേക്കും ലോകത്തേക്കുമാണ്. അടുത്തേയ്ക്കും ലോകത്തേയ്ക്കുമല്ല.
പക്ഷേ, (‘പക്ഷെ’ അല്ല)
എനിക്ക്, എനിയ്ക്ക്, ഇതിലേതാണ് ശരി? ഒരിക്കല്, ഒരിയ്ക്കല്, ഇതിലോ?
‘യ’കാരം ഇല്ലാതെയാണ് ശരിയെന്നു കരുതുന്നു. മലയാളത്തില്‍ മിക്ക വാക്കുകളും ഒരു നിജവുമില്ലാതെയാണ് പല സ്ഥലങ്ങളിലും കാണുന്നത്. പത്രങ്ങളില്‍‌പോലും! അതുകൊണ്ട് ഏതാണു ശരിയെന്നു പലപ്പോഴും ചിന്താക്കുഴപ്പമുണ്ടാകാറുണ്ട്.
ഞാന്‍ പഠിച്ചത് ‘മദ്ധ്യം’, ‘മാദ്ധ്യമം’, ‘അദ്ധ്യാപകന് ’, എന്നൊക്കെയാണ്. അതുപോലെ, ‘സാധിക്കുക’യാണെങ്കിലും ‘സാദ്ധ്യത’യായിരുന്നു. എന്നാല് ഇപ്പോള്‍ ഈ വാക്കുകളില്‍ “ദ്ധ” യും “ധ” യും മാറിമാറി ഉപയോഗിച്ചു കാണുന്നു. ‘മാധ്യമം’ എന്ന പേരില് പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളുമുണ്ട്. ‘ധ’ തന്നെയാണോ ഈ വാക്കുകളില്‍ ശരി? അതോ ഉച്ചാരണത്തില്‍ വലിയ വ്യത്യാസമില്ലാത്തതിനാല്‍ ‘ദ്ധ’ യും ‘ധ’ യും ഉപയോഗിക്കാമെന്നാണോ?
പക്ഷേ, ഇംഗ്ലീഷില്‍ ഏതാണ്ട് ഒരേ ഉച്ചാരണമുള്ള വാക്കുകള്‍ക്ക് വിഭിന്നങ്ങളായ സ്പെല്ലിങ്ങുകളുണ്ടല്ലോ. ഉദാഹരണം, buy, bye. അപ്പോള്‍ ഉച്ചാരണത്തിലെ സാമ്യമല്ല കാരണം. മറ്റെന്തോ ആണ്. ഇവിടെ വേണമെങ്കില്‍ അര്‍ത്ഥം മാറുന്നതിനാലാണെന്ന ന്യായം പറയാം. അതോ, മലയാളത്തില്‍ ‘മാദ്ധ്യമം’, ‘മാധ്യമം’ ഇവയ്ക്കിടയില്‍ അര്‍ത്ഥവ്യത്യാസം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് എങ്ങനെയുമാവാമെന്നോ?
അന്യഭാഷകളില്‍‌നിന്ന് വിപുലമായി വാക്കുകള് സ്വീകരിച്ച് ഇംഗ്ലീഷ് അനുനിമിഷം വികസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. എന്നിട്ടും, ഇംഗ്ലീഷില്‍ ഒരു അക്ഷരം മാറിയാല്‍ത്തന്നെ ഉത്തരക്കടലാസില് ചുവപ്പും പൂജ്യവും വീഴുന്നു. അതൊരു പക്ഷേ stone, store ഓ, quite, quiet ഓ, ഒക്കെ ആവുന്നതുകൊണ്ടാകാം. മലയാളത്തില്‍ ശരിയേതെന്ന് ഉറപ്പില്ലാത്തതിനാലാണോ തിരുത്താന്‍ ഉത്തരവാദിത്വമുള്ളവര്‍ അതു ചെയ്യാത്തത്? ഇംഗ്ലീഷില്‍ മാത്രമല്ല, മലയാളമല്ലാതെ മറ്റു ചില ഇന്ത്യന്‍ ഭാഷകള്‍ അറിയുന്ന കൂട്ടുകാര്‍ ഉണ്ട്. അവരും പറയുന്നു, വാമൊഴി എങ്ങനെയായാലും എഴുതുമ്പോള്‍ കൃത്യമായിത്തന്നെ എഴുതണമെന്ന്.
കുറെപ്പേര്‍, കുറെക്കാലം ഉപയോഗിച്ചാല്‍ ഒരു തെറ്റു, ശരിയായി കണക്കാക്കുമോ? സ്വന്തം ഭാഷയോടുള്ള മലയാളിയുടെ അവഗണനയാണോ ഇത്? അതോ, മലയാളത്തിന്റെ നിയമങ്ങള്‍ മറ്റു ഭാഷകളില്‍‌നിന്ന് വിഭിന്നമായതിനാല്‍ ഈ വാക്കുകളില്‍ ഇത്തരം സ്വാതന്ത്ര്യം അനുവദിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെന്നോ?
അതല്ല, ആശയം മനസ്സിലായാല്‍പോരേ, കൃത്യത വേണമെന്നു ശഠിക്കുന്നത് എന്തിനെന്നാണോ?
എങ്കില്‍ ചങ്ങാതീ, ഞാനിതു എഴുതിയിട്ടേയില്ല. താങ്കളിതു വായിച്ചിട്ടുമില്ല.
വ്യത്യസ്തമാണ്, വ്യത്യസ്ഥമല്ല. ചെലവാ‍ണ്, ചിലവല്ല്ല്ല.
മനസ്സും തപസ്സുമാണ്. മനസും തപസുമല്ല.
താത്പര്യമാണ്, താല്പര്യമല്ല. ഉത്പത്തിയാണ്, ഉല്പത്തിയല്ല.
തത്ത്വവും മഹത്ത്വവുമാകുമ്പോള് സ്ത്രീത്വവും മനുഷ്യത്വവുമാകുന്നു.
എന്നാല് അടിമത്തവും മടയത്തവും വിഡ്ഢിത്തവുമൊക്കെയാണ്.
വാത്മീകിയാണ്, വാല്‍മീകിയല്ല. എന്നാല് പ്രഗല്‍ഭനാണ്, പ്രഗത്ഭനല്ല.
സ്രഷ്ടാവാണ് സൃഷ്ടാവല്ല. എന്നാല് ബൃഹത്താണ്, ബ്രഹത്തല്ല.
യാദൃച്ഛികമാണ്, യാദൃശ്ചികമല്ല. എന്നാല് പ്രായശ്ചിത്തമാണ്, പ്രായച്ഛിത്തമല്ല.
പിടിക്കുകയും അടിക്കുകയുമാണ്. പിടിയ്ക്കുകയും അടിയ്ക്കുകയുമല്ല.
അടുത്തേക്കും ലോകത്തേക്കുമാണ്. അടുത്തേയ്ക്കും ലോകത്തേയ്ക്കുമല്ല.
പക്ഷേ, (‘പക്ഷെ’ അല്ല)
എനിക്ക്, എനിയ്ക്ക്, ഇതിലേതാണ് ശരി? ഒരിക്കല്, ഒരിയ്ക്കല്, ഇതിലോ?
‘യ’കാരം ഇല്ലാതെയാണ് ശരിയെന്നു കരുതുന്നു. മലയാളത്തില്‍ മിക്ക വാക്കുകളും ഒരു നിജവുമില്ലാതെയാണ് പല സ്ഥലങ്ങളിലും കാണുന്നത്. പത്രങ്ങളില്‍‌പോലും! അതുകൊണ്ട് ഏതാണു ശരിയെന്നു പലപ്പോഴും ചിന്താക്കുഴപ്പമുണ്ടാകാറുണ്ട്.
ഞാന്‍ പഠിച്ചത് ‘മദ്ധ്യം’, ‘മാദ്ധ്യമം’, ‘അദ്ധ്യാപകന് ’, എന്നൊക്കെയാണ്. അതുപോലെ, ‘സാധിക്കുക’യാണെങ്കിലും ‘സാദ്ധ്യത’യായിരുന്നു. എന്നാല് ഇപ്പോള്‍ ഈ വാക്കുകളില്‍ “ദ്ധ” യും “ധ” യും മാറിമാറി ഉപയോഗിച്ചു കാണുന്നു. ‘മാധ്യമം’ എന്ന പേരില് പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളുമുണ്ട്. ‘ധ’ തന്നെയാണോ ഈ വാക്കുകളില്‍ ശരി? അതോ ഉച്ചാരണത്തില്‍ വലിയ വ്യത്യാസമില്ലാത്തതിനാല്‍ ‘ദ്ധ’ യും ‘ധ’ യും ഉപയോഗിക്കാമെന്നാണോ?
പക്ഷേ, ഇംഗ്ലീഷില്‍ ഏതാണ്ട് ഒരേ ഉച്ചാരണമുള്ള വാക്കുകള്‍ക്ക് വിഭിന്നങ്ങളായ സ്പെല്ലിങ്ങുകളുണ്ടല്ലോ. ഉദാഹരണം, buy, bye. അപ്പോള്‍ ഉച്ചാരണത്തിലെ സാമ്യമല്ല കാരണം. മറ്റെന്തോ ആണ്. ഇവിടെ വേണമെങ്കില്‍ അര്‍ത്ഥം മാറുന്നതിനാലാണെന്ന ന്യായം പറയാം. അതോ, മലയാളത്തില്‍ ‘മാദ്ധ്യമം’, ‘മാധ്യമം’ ഇവയ്ക്കിടയില്‍ അര്‍ത്ഥവ്യത്യാസം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് എങ്ങനെയുമാവാമെന്നോ?
അന്യഭാഷകളില്‍‌നിന്ന് വിപുലമായി വാക്കുകള് സ്വീകരിച്ച് ഇംഗ്ലീഷ് അനുനിമിഷം വികസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. എന്നിട്ടും, ഇംഗ്ലീഷില്‍ ഒരു അക്ഷരം മാറിയാല്‍ത്തന്നെ ഉത്തരക്കടലാസില് ചുവപ്പും പൂജ്യവും വീഴുന്നു. അതൊരു പക്ഷേ stone, store ഓ, quite, quiet ഓ, ഒക്കെ ആവുന്നതുകൊണ്ടാകാം. മലയാളത്തില്‍ ശരിയേതെന്ന് ഉറപ്പില്ലാത്തതിനാലാണോ തിരുത്താന്‍ ഉത്തരവാദിത്വമുള്ളവര്‍ അതു ചെയ്യാത്തത്? ഇംഗ്ലീഷില്‍ മാത്രമല്ല, മലയാളമല്ലാതെ മറ്റു ചില ഇന്ത്യന്‍ ഭാഷകള്‍ അറിയുന്ന കൂട്ടുകാര്‍ ഉണ്ട്. അവരും പറയുന്നു, വാമൊഴി എങ്ങനെയായാലും എഴുതുമ്പോള്‍ കൃത്യമായിത്തന്നെ എഴുതണമെന്ന്.
കുറെപ്പേര്‍, കുറെക്കാലം ഉപയോഗിച്ചാല്‍ ഒരു തെറ്റു, ശരിയായി കണക്കാക്കുമോ? സ്വന്തം ഭാഷയോടുള്ള മലയാളിയുടെ അവഗണനയാണോ ഇത്? അതോ, മലയാളത്തിന്റെ നിയമങ്ങള്‍ മറ്റു ഭാഷകളില്‍‌നിന്ന് വിഭിന്നമായതിനാല്‍ ഈ വാക്കുകളില്‍ ഇത്തരം സ്വാതന്ത്ര്യം അനുവദിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെന്നോ?
അതല്ല, ആശയം മനസ്സിലായാല്‍പോരേ, കൃത്യത വേണമെന്നു ശഠിക്കുന്നത് എന്തിനെന്നാണോ?
എങ്കില്‍ ചങ്ങാതീ, ഞാനിതു എഴുതിയിട്ടേയില്ല. താങ്കളിതു വായിച്ചിട്ടുമില്ല.
എങ്ങനെ ... എന്തുകൊണ്ട് ... എന്ത് കൊണ്ടാണ് ഈ ഭാഷ ഇങ്ങനെ മാറി പോയത് .. ഓരോരുത്തരും
ReplyDeleteഅവരവരുടേ .. സൗകര്യം പോലെ ഉപയോഗിച്ച് .. ഇപ്പോള്‍ നമ്മുടേ ഭാഷ യിലും മാറ്റങ്ങള്‍ കണ്ടു തുടങ്ങി .. ഇതു നേരയാക്കാന്‍ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ.... ... എന്തായാലും ഞാന്‍ ഇല്ല ... മലയാളം ഒരു മഹാ സാഗരം ആണ് എന്നലേ വെപ്പ്‌